*••*ღ♥ღسکو ت سا حل*••*ღ♥ღ

صفاي اشك وفاي غم

 

 

 

 

 

دل گفت شيدا گشته ام از چشم ماه مست او     گفتم که بر بند اين سخن راهي جداست راه او
دل گفت دالان مي زنم گر کوه باشد پيش رو       گفتم که کوه اري ولي فولاد تفتان است او
دل گفت من اهنگرم در کوره ابش مي کنم      گفتم که زنجيرت کنم گر قصد سازي سوي او
دل گفت از انت کنم گر چشم را وامم دهي          گفتم که چشم زود تر بنشست در اشعار او
  دل گفت دستانت بده تا بركشم بر گونه اش            گفتم كه دستم نيز گم گشته در چشمان او
دل گفت پاهايت بده تا گام بردارم تو را               گفتم کزان تو پيشتر پايم برفت در راه او
دل گفت پس گوشت بده تا نغمه اش را بشنوي       گفتم کهنيست اندر جز نغمه اي از ناي او
دل گفت لعلي داردش لب را بده تا کامت دهم              گفتم که لب هاي شد وقت ثناي نام او
دل گفت اي سودازده پر مي کشم از سينه ات      گفتم خدا را پس مرو منشين بر روي بام او
خنديد گفتا دل به من اي مفلس بي قلب تن          خود زود تر رفتي زمن من هم روم دنبال او

بر مزارم گریه کن اشکات مرا جان می دهد     ناله هایت بوی عشقو بوی باران می دهد

 

دست بر قبرم بکش تا حس کنی مرگ مرا           دستهایت درد هایم را تسلا می دهد

 

بامن در مانده و شیدا سخن را تازه کن                حرفهایت طعم شیرین بهاران می دهد

 

وقت رفتن لحظهای برگردو قبرم را ببین                  این نگاه اخرت امید ماندن می دهد 

 

رفتی چشمم به دنبال قدمهایت گریست           زخم های مردهام را رفتنت جان می دهد

 

نیست از من قدرت بوسیدن چشم های تو                       باد میبوسد قلب ایمان می دهد

 

 

 

+نوشته شده در جمعه 3 آذر 1391برچسب:شعرهای عاشقاه,ساعت11:51توسط خالق(مهران) | |

صفحه قبل 1 2 3 4 5 صفحه بعد